سال چهار رزیدنتی، البته همچنان با ابقای وظایف سال سه ای شروع شده، کشیک داریم ۳ تا و مشاوره، هم لولی بیشعوری که ۳ سال خون به جگرم کرد رفت مشهد و حالا احساس بهتری دارم. باید درس بخوانیم که بورد بگیریم، سوالات بورد امسال را ۱۲۲ شدم از ۲۰۲، یعنی اگر قرار بود امسال امتحان بدهم پاس نمیشدم، حالا خود بورد خیلی مهم نیست ولی اگر درس خواندن کمک کند که نورولوژیست بهتری باشیم که ارزشش را دارد، بعد از دو بار امتحان تیزهوشان پنجم، دو بار امتحان سوم راهنمایی، یک بار کنکور، یک بار فیزیوپات، یک بار پره انترنی، یک بار صلاحیت بالینی، یک بار رزیدنتی، دو بار ارتقا، و کلی امتحانات خرد این وسط رسیدیم به بورد. ۲۸ سال و اندی هم از عمرم میگذرد.
خوب از غر زدن برای امتحان که بگذریم مطمئن هستم که با این کرونای ناخوانده زندگی خوبی دارم، فکر میکنم که چقدر خوب است زود ازدواج کردم و با هم حالا بزرگ شدیم، او چیف میشود امسال. اگر خدا بخواهد تا سال بعد بچه دار بشویم هم خانواده کوچکمان تکمیل میشود، بعدش میفتم توی دایره طرح و کار و یک زندگی جدید.
بقیه را بعد بنویسم.
بار ,یک ,سال ,بورد ,هم ,امتحان ,یک بار ,دو بار ,بار امتحان ,امتحان که ,بگذریم مطمئن
درباره این سایت